Simone Hendrikx

Geboren: Zeventien mei 1969

Beroep: Project management

Studeerde: HBO jeugdwelzijnswerk

Status: Ongehuwd

Woont in: Oostelbeers

Gewerkt voor: Orthopedagogisch Centrum Kennemerland, Dommelsch Bierbrouwerij, Essent

Huidige werkgever: AAFM Facility management

Jaar van coaching: 2009

Simone Hendrix, terug in de bosrijke omgeving bij ZIN in Vught waar zij van binnenuit rust in zichzelf vond.

Haar lengte is even imposant als de ruige blik in haar ogen. Ze gaat sneller dan een TGV, is overduidelijk en kent haar oorsprong uit de harde wereld van de hulpverlening. Momenteel is Simone Hendrikx werkzaam bij AAFM/Arcadis als projectmanager. Met genoeg wrijving op de werkvloer wordt een soms vastgeroeste afdeling weer een geoliede sneltrein. Over haar ontwikkeling en coaching traject waren haar eerste woorden: “Ik kan er een boek over schrijven”. Wij boden de eerste ongezouten aanzet.

“Ik moest door gezinsomstandigheden vroeg op mijn eigen benen staan. In mijn pubertijd was ik mede daardoor al een brutaal baasje en deed ik alles wat god verboden had. Mijn overlevingsdrang die ik heb meegekregen uit mijn opvoeding hielp me op het rechte pad te blijven. Het had zomaar een andere kant uit gekund. Ik kan nu lachen om mijn fouten, je moet er niet te moeilijk over doen en alles met een positieve grijns aanschouwen. Het doel is om een leuk leven te leiden met veel humor, vooruit kijken en hard werken. Mijn oorsprong ligt in de hulpverlening en daar is het echt aanpoten. Ik werkte met gedragsgestoorde jongeren waar duidelijkheid en eerlijkheid erg belangrijk zijn. Omgaan met jeugd betekent A is A en B is B. Je maakt de meest bijzondere dingen mee, hierdoor leer je hoe relatief alles is. Hardgekookt door die entourage maakte ik de overstap naar het bedrijfsleven. Een tegengestelde wereld. Politieker zonder garanties op eerlijkheid. Mensen doen zich vaak anders voor dan dat ze zijn. Ego’s met macht regeren. Beide werelden zijn hard op hun eigen manier.”     

Problemen
“Ik ben mentaal onvermoeibaar, maar als ik na een flinke werkdag bij Essent Facility’s wel eens thuis kwam, dan voelde ik me fysiek op. Op het moment dat ik bij Essent wegging, kwamen er vier mensen voor mij in de plaats, ineens kon ik mijn klachten verklaren. Er heerst tevredenheid over mijn huidige baan, maar ik weet dat deze job uiteindelijk niet is wat ik voor ogen heb. AAFM levert integrale managementoplossingen voor facilitaire diensten. Vaak wordt de facilitaire afdeling overgenomen. Ik maak regelmatig mee dat de medewerkers waarmee ik aan de slag ga niet mee kunnen denderen en gestold zitten in een patroon. Zulke mensen staan soms ineens onder een lauwe douche na lange tijd in een warm bad te hebben gelegen. Het valt niet mee om bij zulke mensen de commerciële knop te vinden. Je ziet weerstand en de hakken gaan in het zand. Je hoort gemopper terwijl daar eigenlijk geen tijd voor is. Er moet direct gepresteerd worden. Medewerkers komen in een compleet andere situatie terecht waarin een andere attitude gewenst is. Daar zit dan heel veel uitdaging in, maar niet de uitdaging waar ik op zit te wachten. Wat ik zoek, is een snelle locomotief zonder tussenstops. Soms levert dat frustraties op en daar lag voor mij in 2009 bij Essent een groot ontwikkelpunt. Mijn directe aanpak werkte destijds averechts, mensen bleven op het perron staan in plaats dat ze mee de trein op sprongen.”

‘Mensen die zich in een slachtofferrol manoeuvreren, zijn voor mij lopend voer’

Omslag
“Ik ging een zwaardere functie bekleden in het management en moest iets gaan doen aan mezelf om goed te functioneren op het vereiste niveau. Zonder coaching zou het een vervelende en emotionele aangelegenheid worden. Zo ging ik voor het eerst een coaching traject aan, dat op zichzelf al veel wil zeggen. Mijn coach, Frans Trommelen, kwam precies op het goede moment. Hij zei: “Als jij minder hard werkt, werk je nog altijd meer dan genoeg.” Ik hield me langer gedeisd en zag de verantwoordelijkheden verschuiven. Ik werd me bewust van mijn gedrag en ging meer beseffen hoeveel invloed het had op anderen als ik een stap terug deed. Hoewel dat, zeker in het begin, erg confronterend was, kwam de verantwoording wel daar te liggen waar hij hoort te liggen: bij mijn team. Frans liet me zien dat als je overal verantwoording voor neemt, ook waar je niet verantwoordelijk voor bent, een makkelijk projectiel wordt waar mensen alles op af schuiven. Door afstand te nemen, niet altijd te rennen en te regelen, bereik ik veel meer. Ik houd energie over. Groei van binnenuit betekent voor mij rust krijgen in alle facetten. Ik heb daardoor nu meer controle en dat heeft zijn weerslag op de werkvloer. Het traject was een zet in de goede richting.”

“Frans is zeer aimabel. Een man die met plezier, passie en verstand werkt. Hij luisterde niet alleen naar wat ik te zeggen had, maar ook naar wat ik echt te zeggen had en waarom ik dingen zei. Hij confronteerde mij met mijn ontwikkelpunten en zette me aan het werk vanuit mijn binnenste. Dat was best heftig. Als ik even genoeg had van een sessie of als het allemaal even net teveel werd, dan liepen we in de prachtige omgeving van ZIN in Vught een rondje door de bosrijke omgeving om te praten over de koetjes en kalfjes. Ik was echt moe na zo’n dag werken aan mezelf, maar het gaf me aan de andere kant weer een energyboost om door te pakken. Hoewel ik meer rust heb, milder ben geworden, blijf ik nog steeds duidelijk. Ik houd wel vaker mijn mening voor me omdat niet iedereen hiermee omgaan kan gaan, maar ik kan op zijn tijd echt een bitch zijn en terecht.”

‘Groei van binnenuit betekent voor mij rust krijgen in alle facetten’

Allergie
“Mannen in het bedrijfsleven zijn af en toe net honden. Ze moeten iets hebben om tegenaan te pissen. Zulke Popie Jopie-types zijn voor mij lopend voer. Ik neem geen blad voor de mond en dan komt de echte bitch in mij naar boven. Je kent ze wel, mensen die imposant willen overkomen om hun onzekerheid te verbloemen. Ze roepen het hardst, lopen voorop en spelen op de man. Ik ken zo mijn gevoeligheden en ik kan je vertellen, op zulke momenten ben ik niet bepaald aaibaar. Ik probeer er op verschillende manieren mijn voordeel uit te halen en dat is niet altijd wat zij voor ogen hebben.”

“Ik ontmoet ook regelmatig mijn grote allergie. Ik heb er helaas nog geen medicijn op gevonden. Als ik ergens een hekel aan heb, dan is het wel mensen die zich in een slachtofferrol manoeuvreren. Lekker veilig met een makkelijke smoes. Je kunt wel verder, maar je wil niet. Dat soort mensen willen de gouden bal die recht voor hun neus ligt niet zien. Ik heb ook een zorgzame en lieve kant, maar mijn karakter kan dat soort mensen maar moeilijk verteren, je wil toch vooruit?! Echt kansloos. Die hele dierentuin met olifanten neem ik niet meer op mijn nek. Mijn investering gaat liever in mensen die wel stappen willen maken. Wat dat betreft ligt er voor Frans en zijn programma’s heel veel werk. Het grappige is dat ik het kleurenpatroon, dat gebruikt wordt tijdens trainingen om gedrag te definiëren op de werkvloer, in de praktijk nog dagelijks gebruik. Dan denk ik: ‘hé, dat is een geeltje en dat is een groentje’. Een automatisme wat me snel inzicht geeft in wat voor vlees ik in de kuip heb.”

“Ooit zei iemand tegen me: ‘you’re really a woman with balls’. Het is dan ook een verademing als ik eenzelfde soort karakter tegenkom in onze business. Snel werken, grote stappen maken en vooruit kunnen. Het is gaaf om met de jeugd van tegenwoordig te werken. Ze gaan snel en denken in kansen in plaats van problemen. Je ziet dat zij geen traditioneel pad bewandelen. Ze gaan vaak op reis, zien veel van de wereld en maken zich niet ongerust over de financiën van later. Prachtig is dat. Onbevangen, puur en nog nergens aan vastgeroest. Het is een voorrecht om met zulke mensen samen te werken.”

‘Ik was echt moe na een dag werken aan mezelf’

Toekomst
“Ik wil ooit eigen baas zijn en een gaaf team samenstellen om mensen te inspireren. Hoe en wat precies dat heb ik nog niet zo voor ogen. Doordat ik nu meer rust heb, zie ik steeds vaker in dat ook ik mensen inspireer. In de projecten die ik leidt zie ik dat mensen energie krijgen van mij. Daar wil ik zeker iets meer mee gaan doen. Toch wil ik eerst de puntjes op mijn eigen i zetten. Je moet in financieel opzicht ook het nodige lef hebben, dat is de realistische drempel waar ik nog niet overheen durf. Als ik de juiste mensen tegenkom, ben ik er van overtuigd dat het ooit op mijn pad komt.”

Droom
“Na twee en half jaar verbouwen met mijn vriend hebben we nu ons droomhuis midden in een weiland in Oostelbeers. Twee jaar lang woonden we samen in een woonunit naast het huis. En ik kan je vertellen, na een zware dag op het werk, is het nu toch wel lekker om te ontspannen in een huis dat op een prachtige manier helemaal af is. Ik had destijds vijf projecten lopen, moest carnaval vieren (flink feesten hoort er immers ook bij), was aan het klussen en ergens zochten we ook nog ontspanning. Het was niet altijd even handig, maar het is echt bijzonder om samen een eigen huis te bouwen. Bij het eerste ontwerp van de architect had ik nog mijn bedenkingen. Ik zei: ‘wat is dit in vredesnaam?’. Ik heb het destijds voor alle duidelijkheid even op een bierviltje voorgetekend. Al die ramen, dat werd niks. Dacht hij soms dat ik de tijd om al die ramen schoon te maken? De tweede keer deed hij precies waar we om vroegen en er rolde een prachtig project uit. Na hard werken, veel zweet en tranen wonen we nu vol trots in onze eigen stulp. Het is het heerlijke rustpunt waar ik naar op zoek was. Samen met mijn vriend kan ik nu, als ik mezelf er toe kan zetten, optimaal ontspannen.”